Co to jest MDS?
Zespoły mielodysplastyczne (MDS) to grupa różnorodnych zaburzeń szpiku kostnego, w których szpik kostny nie wytwarza wystarczającej ilości zdrowych krwinek. Dlatego zespół mielodysplastyczny jest często określany jako „ niewydolność szpiku kostnego”.
U zdrowych ludzi szpik kostny działa jak fabryka produkująca trzy rodzaje komórek krwi: czerwone krwinki, białe krwinki i płytki krwi. Zdrowy szpik kostny wytwarza niedojrzałe komórki krwi – zwane komórkami macierzystymi, które normalnie rozwijają się w czerwone krwinki, białe krwinki i płytki krwi. W zespole mielodysplastycznym te komórki macierzyste mogą nie dojrzewać lub mogą mieć skrócony okres życia, co skutkuje mniejszą niż normalna liczbą komórek krwi w krążeniu. Z tego powodu pacjenci z zespołem mielodysplastycznym często cierpią na anemię (niską liczbę krwinek) i mogą wymagać transfuzji krwinek czerwonych.
Istnieją trzy główne typy MDS, w zależności od rodzaju komórek krwi,
- niedokrwistość oporna na leczenie – gdzie nie masz wystarczającej liczby czerwonych krwinek
- oporna cytopenia – gdy nie masz wystarczającej liczby czerwonych krwinek, białych krwinek lub płytek krwi
- niedokrwistość oporna na leczenie z nadmiarem blastów – gdzie nie masz wystarczającej liczby czerwonych krwinek, białych krwinek lub płytek krwi i masz większe ryzyko rozwoju AML
Poziom choroby można podzielić na kategorie w oparciu poziom ryzyka progresji choroby do ostrej białaczki szpikowej (AML).
MDS można podzielić na 5 poziomów ryzyka:
- bardzo niskie
- niskie
- średnie
- wysokie
- bardzo wysokie
MDS, znana również jako mielodysplazja, może występować osób w każdym wieku, ale najczęściej występuje u osób dorosłych w wieku powyżej 60 lat.
Jakie są objawy?
Na początku pacjenci na ogół odczuwają bardzo niewiele objawów lub wcale. Z czasem MDS może spowodować:
- Zmęczenie, słabość
- Duszność
- Bladość (bladość) z powodu anemii
- Częste infekcje (z powodu niskiej liczby białych krwinek)
- Łatwe powstawanie siniaków, krwawienie (krwawienia z nosa)
Niektórzy ludzie odkrywają, że mają MDS dopiero po badaniach krwi. Jeśli wystąpi którykolwiek z tych objawów lub podejrzewasz, że możesz mieć MDS, skontaktuj się z lekarzem, aby przeprowadzić kilka testów.
Diagnoza
MDS jest trudny do zdiagnozowania, ale zazwyczaj wykonuje się go poprzez wykonanie badań krwi (pełna morfologia krwi (CBC)) i badania szpiku kostnego. Badanie krwi pokazuje, czy pacjent wykazuje typy komórek krwi w normalnych zakresach. Jest to rutynowe badanie, wykonywane przed operacją lub jako regularna kontrola przez lekarza. Jeśli test wykaże nieprawidłowy poziom czerwonych krwinek, płytek krwi lub białych krwinek, może to być pierwszą oznaką MDS.
Jeśli badanie krwi nie wykaże innej przyczyny nieprawidłowej morfologii krwi, lekarz wykona badania szpiku kostnego w celu pobrania próbek ze szpiku kostnego. Jeden rodzaj próbki to „biopsja szpiku kostnego”, podczas której lekarz pobiera próbkę szpiku kostnego. Druga próbka nazywa się „aspiracją szpiku kostnego”, gdzie lekarz pobierze płyn z przestrzeni szpiku kostnego. Testy te wykonuje się w znieczuleniu miejscowym.
Zabiegi
Wszystkie obecnie stosowane metody leczenia MDS pomagają w skutkach ubocznych lub spowolnieniu postępu choroby. Jednak MDS można czasem wyleczyć za pomocą przeszczepów komórek macierzystych lub intensywnej chemioterapii. Rodzaj zastosowanego leczenia zależy od rodzaju MDS, na który cierpisz, poziomu ryzyka i stanu zdrowia.
Aby utrzymać objawy pod kontrolą, stosuje się następujące zabiegi:
- Transfuzje krwi (w przypadku anemii)
- Antybiotyki (do leczenia infekcji)
- Iniekcje leków zawierających czynnik wzrostu, takich jak erytropoetyna lub G-CSF
- Lek na pozbycie się nadmiaru żelaza we krwi
Inne zabiegi obejmują:
- Leki immunosupresyjne
- Chemioterapia (dla MDS wysokiego ryzyka)
- Przeszczep komórek macierzystych
Jeśli cierpisz na anemię z powodu MDS i chciałbyś wziąć udział w badaniu klinicznym, które może pomóc złagodzić objawy, przeczytaj o aktualnych badaniach nad MDS tutaj.
