Co to jest POChP?
Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) jest chorobą płuc o charakterze chronicznym, przy której chory ma stale podrażnione i trwale zwężone drogi oddechowe, co zwiększa ryzyko ich infekcji.
Zwężenie dróg oddechowych zmusza chorych do większego wysiłku przy oddychaniu i powoduje uczucie braku powietrza (duszność). Pierwotnie POChP była określana jako ‘zespół oddechowy palacza’, ponieważ palenie tytoniu jest główną przyczyną rozwoju choroby. Osoby niepalące prawie nigdy nie chorują na POChP.
Jakie są objawy POChP?
Objawy, jakich doświadczają pacjenci z POChP, są skutkiem zmian w tkance płucnej oraz w drobnych i dużych drogach oddechowych. Podstawowe zmiany w tkankach to zwężenie dużych dróg oddechowych i niedrożność mniejszych, powstałe na skutek reakcji zapalnych. Zwężenie dróg oddechowych prowadzi do ich zapadania się i w konsekwencji do ich zniszczenia.
Objawy POChP obejmują:
- trudności w oddychaniu (duszności),
- kaszel z plwociną,
- częste infekcje płuc,
Pacjenci z łagodnymi postaciami POChP odczuwają jej objawy tylko przy infekcjach dróg oddechowych lub przy intensywnym wysiłku fizycznym. Na zaawansowanym etapie choroby pacjenci mają poważne trudności w oddychaniu już przy niedużym wysiłku. Wśród późnych powikłań POChP wymienia się choroby serca oraz depresje.
Czynniki ryzyka i przyczyny POChP
Największym czynnikiem ryzyka w zachorowalności na POChP jest palenie tytoniu. Przyczyną choroby może być również oddziaływanie innych wziewnych substancji, takich jak gazy chemiczne, pyły, zanieczyszczone powietrze lub dym papierosowy. Inne czynniki to astma i uwarunkowania genetyczne.
POChP jest jedną z najczęściej występujących na świecie chorób przewlekłych i występuje u około 5% populacji. Wiele osób nią dotkniętych cierpi na jej zaawansowaną postać i doświadcza na co dzień poważnych ograniczeń jakości życia.
Leczenie POChP
Nie istnieje obecnie skuteczna metoda leczenia POChP, ale ryzyko zachorowania na tę chorobę wiąże się często z niezdrowym stylem życia. Jeśli pacjent pali nałogowo, zaleca się rzucenie palenia w celu poprawy rokowań. By spowolnić proces postepowania choroby, stosuje się również leczenie farmakologiczne, odpowiednie ćwiczenia (rehabilitację) i leczy się choroby współtowarzyszące.
Głównym celem procesu leczenia jest utrzymanie funkcjonowania płuc i zapobieganie infekcjom. Leczenie farmakologiczne POChP polega na podawaniu choremu leków wziewnych. Lekarz może zaordynować dodatkowe leczenie, jeśli pacjent przechodzi infekcje lub gdy utrzymuje się postęp choroby. W skrajnych wypadkach może być konieczne wspomaganie oddychania pacjenta przy pomocy aparatury tlenowej.
Poza wsparciem farmakologicznym najważniejszym elementem leczenia POChP jest całkowite zaprzestanie przez pacjenta palenia tytoniu. Wraz z wiekiem w naturalny sposób zmniejsza się stopniowo wydajność naszych płuc, niemniej badania dowodzą, że proces ten postępuje szybciej u osób palących nałogowo. Kiedy palący pacjenci przestają palić, prędkość zmniejszania się wydajności ich płuc zwalnia do poziomu obserwowanego u pacjentów niepalących. Niemniej zniszczenia w płucach dokonane już przez chorobę są nieodwracalne.
