Inhibitor pompy protonowej
Wrzody żołądka i refluks żołądkowo-przełykowy są schorzeniami, których wiele osób doświadcza w swoim życiu, a ich objawy są często leczone tzw. inhibitorami pompy protonowej (IPP). Ten rodzaj leku łagodzi objawy poprzez zmniejszanie wydzielania kwasu żołądkowego z gruczołów błony śluzowej żołądka [komórek okładzinowych – przyp. tłum.], który obniża pH treści żołądkowej. Leki takie są łatwo dostępne bez recepty i można je kupić bez konsultacji z lekarzem. Jednak badania wykazały, że IPP mogą powodować poważne skutki uboczne, a ich stosowanie jest związane z rozwojem wielu poważnych chorób. Dlatego istotne jest, by pacjenci sięgali po te leki tylko wtedy, gdy jest to absolutnie konieczne, i ograniczali okres ich przyjmowania do minimum. Zaleca się również konsultację z lekarzem przed rozpoczęciem zażywania leków tego typu. Ostatnio przeprowadzono wiele nowych badań IPP. Miały one pierwotnie różne cele, ale pozwoliły ustalić, że IPP mogą wywoływać szkodliwe skutki uboczne, jeśli są przyjmowane przez dłuższy czas. Więcej na temat wyników tych badań można przeczytać poniżej.
Choroby nerek
Badanie wykazało, że długotrwałe przyjmowanie inhibitorów pompy protonowej może prowadzić do przewlekłej choroby nerek. Pogorszenie czynności nerek jest poważnym schorzeniem, a lekarz w normalnych okolicznościach zaleci choremu natychmiastowe zaprzestanie przyjmowania IPP. Oczywiście zakładając, że lekarz posiada wiedzę na temat rodzaju leku przyjmowanego przez pacjenta.
Objawy choroby nerek mogą pojawiać się stopniowo w długim okresie. Z tego powodu mogą pozostać niezauważone przez pacjenta. W rezultacie może to doprowadzić do przewlekłej niewydolności nerek – choroby, która może być trudna w leczeniu. Dlatego ważne jest, by skonsultować się z lekarzem, zanim rozpoczniemy przyjmowanie IPP. Nawet jeśli pacjent przyjmujący IPP nie odczuwa objawów wskazujących na chorobę nerek, nadal zaleca się konsultację z lekarzem rodzinnym w celu sprawdzenia, czy nerki pacjenta pracują prawidłowo.
Choroby zakaźne jelit
Niedawne badania w Szkocji wykazały związek pomiędzy inhibitorami pompy protonowej a zwiększonym ryzykiem zapadania na infekcje układu pokarmowego, których częstą przyczyną są bakterie Clostridium difficile albo Campylobacter. U badanych osób ryzyko zakażenia infekcjami jelitowymi spowodowanymi wymienionymi bakteriami było odpowiednio [w zależności od bakterii – przyp. tłum.] 1,5 i 4,5 razy większe, jeśli zażywały leki IPP. Dlatego ważne jest, by pacjenci przyjmujący tego rodzaju leki przestrzegali podstawowych zasad higieny, zwłaszcza podczas przygotowywania posiłków. Zwiększone ryzyko chorób zakaźnych przewodu pokarmowego jest w tym przypadku związane ze zmniejszoną kwasowością treści żołądkowej, co czyni żołądek mniej odpornym na infekcje. Kwasy żołądkowe są w stanie zabić wiele rodzajów mikroorganizmów i dlatego są kluczowym czynnikiem utrzymującym przewód pokarmowy w stanie wolnym od infekcji.
Leczenie raka
Wykazano, że inhibitory pompy protonowej mają wpływ na leczenie raka. W jednym z przeprowadzonych badań 545 pacjentów z rozpoznaniem raka przełyku lub raka żołądka, leczonych w chemioterapii kapecytabiną, podzielono na dwie grupy i w jednej z nich dodatkowo zastosowano IPP. Przeżycie bez progresji raka i przeżycie ogólne porównano w obrębie danej grupy i pomiędzy nimi. Przeżycie bez progresji było krótsze o ponad miesiąc, a przeżycie ogólne o ponad dwa miesiące u tych pacjentów, którzy oprócz chemoterapii otrzymywali również IPP. Ponadto znacznie obniżony był stopień kontroli choroby. Zmniejszona skuteczność chemoterapii u pacjentów leczonych pod kątem wrzodów żołądka jest prawdopodobnie spowodowana wzrostem pH treści żołądkowej podczas procesu leczenia. Oznacza to, że kwasowość zawartości żołądka obniża się pod wpływem IPP, co może wpływać na wchłanianie podawanej kapecytabiny. Dodatkowo dalsze badania tej samej grupy pacjentów wykazały, że ich szansa na wyleczenie z raka jelita grubego i odbytnicy również uległa zmniejszeniu.
Kapecytabinę stosuje się w leczeniu różnych rodzajów nowotworów, w tym raka przełyku, żołądka, jelita cienkiego i jelita grubego, a także piersi. Wyniki tych badań są zatem ważne dla dużej grupy pacjentów chorujących na nowotwory, dla których przedłużenie życia o każdy dodatkowy dzień ma wielkie znaczenie. Wielu pacjentów nie zdaje sobie sprawy z zachodzących interakcji między lekami; nawet jeśli IPP są dostępne bez recepty, to ważne jest, by skonsultować się z lekarzem co do ustalenia właściwego leczenia. Nie tylko wrzody żołądka i refluks, ale także nowotwory mogą być skutecznie leczone innymi środkami, które nie powodują opisanych interakcji.
